دکتر لاکوفسکى که پیاز را تحت مورد بررسى ، تحلیل و تحقیق قرار داده عقیده دارد ((پیاز)) در مقابله با بیمارى هستى بر باد ده سرطان حریف قدر و توانمندى است . دکتر لاکوفسکى مى گوید:
ما همچنان روى پیاز مطالعه مى کنیم و عقیده داریم که روزى این گیاه ناچیز مطمئن ترین وسیله براى درمان دردهاى بشر از کار در آید.
دکتر ((دامر)) مى گوید:
پیاز در عین این که غذاست ، دوا هم هست . پزشکان پیاز را در مورد بیمارى کلیه و ادرار و استسقا داروى موثرى مى شناسند و ترجیح مى دهند این گیاه خام خورده شود.
پزشک دیگرى مى گوید:
پیاز حاوى ماده اى گرانقدر است که درد گلو و بینى و مجارى تنفّس را سبک مى سازد.
آنچه پزشکان تا کنون در حق پیاز گفته اند از این قبیل است و مسلم است که آینده اکتشافات سودمندترى در مورد این گیاه به عمل خواهد آورد و مقام پیاز را در دنیاى علوم فراتر خواهد برد.
... و اما در مورد ترب
متخصصین علوم تغذیه گفته اند:
ترب گیاهى است که ادرار را زیاد مى کند و کلیه را شستشو مى دهد و اشتها را برانگیزد و ترشحات معده را تنظیم کند و عمل هضم را آسان سازد و بیمارى روماتیسم را بهبود بخشد و گاز شکم را فرو نشاند و سینه را سبک کند و سرفه را شفا بخشد و رسوبات کبد را بشکند و بلغم را از ریشه برکند.
این پژوهش علم پزشکى در عصر حاضر است . امام صادق (ع) در سیزده قرن پیش از عصر حاضر فرموده است :
ترب مصرف کنید زیرا برگ این گیاه گاز معده را در هم شکند و مغزش ‍ جریان ادرار را آسان سازد و ریشه اش بلغم را ببرد.
در خصوص هویج
پزشکان در مورد خواص هویج مى گویند:
این گیاه حاوى مقدارى قند گیاهى است که زود جذب مى شود امّا هضمش ‍ براى کودکان دشوار است .
آب هویج در درمان یرقان اثرى بسزا دارد و این آب اگر با عسل آمیخته شود، بر نیروى جنسى بیفزاید. به علاوه براى درمان کبد و روده سودمند است . پزشکان به بیمارانى که نفسشان تنگ مى شود یعنى به نوعى آسم دارند و بیمارانى که به ضعف اعصاب دچارند هویج توصیه مى کنند.
پزشکان مى گویند که آب هویج کمک مؤ ثرى به رشد کودکان مى نماید و اگر خام خورده شود کرم هاى معده را دفع مى کند و نیز خون را زیاد کرده نشاط خون را در بدن محسوس سازد.
متخصّصان علوم تغذیه ى عصر حاضر درباره ى هویج سخن بسیار گفته اند و هر چه گفته اند در سودمندى این گیاه شیرین است ولى امام جعفر صادق (ع) در عصر خود مى فرماید: هویج در درمان قولنج و بواسیر مؤ ثر است و این گیاه هم از گیاهانى است که بر نیروى جنسى مى افزاید و کلیه را گرم مى کند.
... و درباره ى بادمجان
پزشکان مى گویند:
بادنجان غذایى است که با هر مزاجى سازگار است . فواید این گیاه آن است که معده را تقویت مى کند و به رگ ها نرمى مى بخشد. بادنجانى که در سرکه بجوشد و بپزد ادرار را روان خواهد ساخت و براى طحال و کیسه ى صفرا سودمند خواهد بود. امام صادق (ع) فرموده است :
- بادنجان بخورید زیرا این گیاه بى آن که به کیسه صفر زیانى ببخشد، صفرا را سود خواهد داد.
بادنجان بخورید زیرا این گیاه بى آن که دردى به وجود بیاورد درمان درد دیگر خواهد بود. بعد از مصرف بادنجان چند دانه خرما به هضم و جذب آن در بدن کمک مى کند و فواید آن را در بدن دو چندان مى کند.
در مورد کدو
پزشکان مى گویند: کدو تنبل براى تبرید (خنک سازى ) مزاج ، تقویت و طراوت دماغى نافع است . به علاوه مسامات (منافذ بسته عرق ) را در رگ هاى بدن مى گشاید و به معده لینت مى دهد. مخصوصا معده هاى ملتهب را آرام مى سازد و بیمارى یرقان را نیز درمان مى کند. تب هایى که از گرمى مزاج به وجود مى آید به وسیله کدو برطرف مى شود.
کسانى که به بى خوابى هاى شدید دچارند اگر کدو بخورند خواب راحتى خواهند داشت و آنان که از نیمه ى اول عمر گذشته اند و طبعا قواى جسمى و عقلى شان رو به انحطاط است اگر کدو بخورند قواى خود را تجدید خواهند نمود. و سلول هاى بدنشان حیات تازه اى خواهد یافت .
امام صادق (ع) مى فرماید:
کدو قواى عقلى و حیات سلول هاى مغزى انسان را زیاد خواهد کرد و براى درد قولنج (کولیت ) هم داروى سودمندى است .
گفتار امام در مورد میوه ها و سبزى ها
علم امروز درباره ى میوه و سبزى سخنان بدیعى دارد و این دو موهبت طبیعى را در زندگانى و بهداشت بشرى بسیار مؤ ثر و نافع مى شناسد.
متخصّصین علم تغذیه امروز عموما مردم را به خوردن سبزى و میوه تشویق مى کنند.
مخصوصا بیمارانى که عارضه ریوى و بیمارى نقرس و غالبا این گونه دردها را با عوارض و علایم آن دارند، دعوت به خوردن سبزى و میوه مى کنند. زیرا با تحقیق به این نتیجه رسیده اند که در این مواد حیات بخش ، عناصر و املاح قابل توجه همراه با مواد اسیدى و قندى و پروتئنى یافت مى شود به همین جهت گروهى از میوه ها و سبزى ها براى نرمى مزاج و گروه دیگر براى سیستم مجارى ادرارى و دسته اى جهت هضم غذا و دسته ى دیگر در تقویت مزاج مورد توصیه ى پژوهشگران تغذیه قرار گرفته است . ضمنا دستور مؤ کد مى دهند که ضرورى است میوه و سبزى را پیش از خوردن درست بشویند تا از آلودگى هاى گوناگون پاک و پاکیزه شود.
میوه و سبزى عموما به خاک و آب هاى فاسد شده آلوده است . به علاوه چون در دست میوه فروش هاو دوره گردها و افراد گوناگون دستمالى مى شود لازم است با دقت شسته و تمیز گردد تا از آلایش جرثومه هاى گوناگون پاک شود. زیرا اگر این میکروب ها به داخل بدن راه یابد موجبات فساد بدن را فراهم خواهد ساخت . امام صادق (ع) از قرن ها پیش ازآن که این حقایق آشنا شود مى فرماید:
- میوه ها عموما مسموم هستند. وقتى به دستتان برسد ابتدا آن را با آب بشویید و در آب غوطه ور سازید. اکنون بخشى از آن چه را که امام (ع) درباره ى فواید و خواص میوه ها بیان داشته ، در این جا یادآور مى شویم :
انگور
فایده ى انگور آن است که اعصاب را محکم مى کند و خستگى را برطرف مى سازد و به انسان نشاط مى بخشد و غم و اندوه (افسردگى ) را مى زداید.
و نیز فرمود:
پیامبرى از پیامبران به درگاه خدا شکایت کرد که اندوهگین است . خطاب رسید:
- انگور تناول کن تا از اندوه رها شوى .
متخصّصین علوم تغذیه معتقدند در انگور سه خاصیت وجود دارد:
1 - معده را لینت و نرمى مى دهد.
2 - خون را صاف مى کند.
3 - به بدن غذا مى رساند.
آب انگور قواى فرسوده را تجدید مى کند و گردش خون را آسان مى سازد و مواد تخمیر شده ى معده را مى شکند و براى کبد و کلیه سودمند است و نیز سوءهاضمه ، نقرس ، بیمارى هاى قلبى ، صفرا، گاز معده و بواسیر را شفا مى دهد و از بروز سل و سرطان نیز تا حدودى جلوگیرى مى کند. در انگور ویتامین ((آ))، ((ب ))، ((ث )) موجود است و دردهاى ناشى از تب را نیز برطرف مى سازد.
دانشمندان بیوشیمى مى گویند: آب انگور ترشح آنزیم ها را در معده زیاد مى کند و براى طحال و ستون فقرات نافع است . در انگور مقدارى ((آرسنیک )) وجود دارد که جریان خون را سریع تر مى سازد. در نتیجه رنگ چهره را افروخته و سرخ و سفید مى نماید و به همین جهت انگور براى بیماران مبتلا به سفلیس ، سرطان و سل سودمند بوده است .
اکنون بیان مختصر و مفید امام (ع) را نسبت به فواید انگور با آن چه متخصّصین علوم تغذیه و دانشمندان دوران معاصر کشف کرده اند مورد ارزیابى و سنجش قرار مى دهیم و درباره ى عظمت اندیشه و آگاهى امام داورى کنیم .
امام از فواید انگور در مورد اعصاب و رفع خستگى و نشاط بدنى و عامل ضد افسردگى و غم زدایى انگور بیاناتى فرموده اند که شگفت آور است . جاى تحقیق و تفحّص فزون تر دارد.
در مورد سیب
امام صادق (ع) مى فرماید:
سیب بخورید زیرا این میوه حرارت را در درون شما فرو مى نشاند و مزاجتان را تبرید(خنک ) نموده و مبتلایان به تب را درمان خواهد کرد.
امام (ع) مى فرماید:
اگر مردم مى دانستند در سیب چه خواصى نهفته است بیماران خود جز با سیب با هیچ دواى دیگر مداوا نمى کردند. علاوه بر آن که سیب در قلب آدمى نشاط و سرورى سریع مى بخشد.
اثر سیب در قلب انسان به علت دارا بودن عنصر پتاسیم از اثرش در اعضاى دیگر سریع تر است .
و فرمود:
- به بیماران تب دار سیب بدهید زیرا از سیب سودمندتر برایشان چیز دیگر نمى شناسم .
پزشکان نیز اخیرا گفته اند:
خوردن سیب قلب ، مغز، کبد را قوى و شادمان خواهد ساخت و بوییدن سیب براى کسانى که بیمارى خفقان و تنگى نفس دارند، سودمند است .
خاصیت دیگر سیب این است که ((فم المعده )) را اصلاح مى کند و به معده بیدارى و اشتها مى بخشد.
سیب پخته براى سرفه درمان مؤ ثرى است و براى بیمارى هاى جلدى و بى خوابى نیز همین سیب پخته دواى خوبى است .
در مورد انار
امام مى فرماید:
- به کودکان خود انار بدهید و بدین وسیله جوانیشان را تسریع کنید.
و فرموده :
- انار را با پرده هاى نازک سفید اطراف دانه هاى آن بخورید تا معده تان را دبّاغى کند. یعنى ((جدارهاى معده )) را از آلودگى هاى گوناگون پاکسازى کند و به روشنایى ذهن شما کمک نماید.
متخصّصین علوم تغذیه مى گویند: انار صاف کننده ى خون و تولید کننده ى مواد مناسب براى بدن و نشاط دهنده ى اعصاب ، برطرف کننده ى تشنجات عصبى و گشاینده ى منافذ عرق پوست و لینت دهنده ى شکم و موجب جریان ادرار و مقوى کبد و داروى یرقان و ناراحتى هاى طحال و تپش قلب و مسکن سرفه هاى شدید و برطرف کننده ى خشونت صدا و درخشان کننده ى چهره و سیراب کننده ى بدن و نابود کننده ى کرم هاى معدى است .
این جاست که بیان شگفت امام (ع) در وصف انار جلوه گر مى شود. آن جا که حضرت فرمود:
- به کودکانتان انار بخورانید تا زودتر جوان شوند. خون پاک و جوشان ، مزاج سالم و مواد ضرورى بافت هاى بدن را تاءمین و مکانیسم بقاى حیات را تضمین و چهره ى درخشان و تغذیه سالم براى بدن را به ارمغان مى آورد و این خواص در انار موجود است . امام مى فرماید:
انار معده را دباغى مى کند یعنى هر آلایشى را از جدارهاى آن پاک مى کند.
وقتى معده روبیده و دباغى شود عمل هضم سریع و آسان مى شود و در نتیجه خون سالم به طور مرتب و منظم به سلول هاى بدن مى رسد و جریان خون با سلامت کامل صورت مى گیرد. چنین بدنى که از همه ى جهات سالم است جوانى را نیز مى تواند در خویشتن جلوه گر سازد زیرا جوانى حاصل بدنى سالم است .
در مورد بِه
امام (ع) مى فرماید:
خوردن به چهره را نیکو کند و قلب را آرام سازد.
و نیز فرموده :
کسى که به را ناشتا بخورد نطفه اش سالم و در نتیجه کودکى که از او به وجود آید زیبا خواهد بود.
و نیز فرموده :
((بِه )) مایه ى قوت قلب و روشنایى ضمیر است .
آن چه امام در مورد ((به )) فرموده متخصّصین علم تغذیه تا کنون نتوانسته اند اظهار کنند. شاید در این تجربه موفق نبوده اند.
به هر تقدیر ((به )) چهره را شاداب و قلب را پرنشاط و قوى و مغز را نیرومند و معده را سالم مى سازد و حیات انسان را رونق مى بخشد. همچنین ((به )) عمل کلیه را منظم و مثانه را نظیف و پاکیزه مى نماید و به سیستم مجارى ادرار و به سیستمهاى بدن کمک مى کند و معده را لینت مى بخشد و از دردهاى معده مى کاهد.
در خصوص انجیر
امام (ع) مى فرماید:
- انجیر بوى دهان را برطرف مى سازد و استخوان را تقویت مى کند و به پیاز مو نشاط و قدرت مى دهد و دردها را بدون دارو از بین مى برد.
امام (ع) خواص مهم این میوه را به میزان ادراک سؤ ال کننده بیان فرموده است .
متخصّصین علوم تغذیه در تحقیقات خود در مورد میوه اى ((انجیر)) چنین نتیجه گرفته اند که انجیر میوه اى است حاوى عناصر مغذى و مفید و مقدارى مواد قندى که براى انسان منافع فراوان دارد. انجیر عمل هضم را آسان مى سازد و به کار معده نظم و ترتیب مى بخشد. انجیر بدن را قوى ، چهره را شاداب و عضلات را پرنشاط و پرانرژى مى سازد. اگر شب هنگام انجیر میل کنید حرکات روده ها نظم و ترتیب خواهد یافت و بدن صحت و سلامت مى یابد. کوتاه سخن آن که این میوه هم مغذى و هم لذت بخش ‍ است و در مورد بیمارى هاى ناشى از فساد خون ، سل ، سرطان و رفع ناراحتى هاى کبدى اثرى بسزا دارد.
در مورد خرما
در حضور امام صادق (ع) طبقى خرما گذارده شد. فرمود: این چیست ؟ به عرض رسید: این از نوع ((بُرنى )) است .
فرمود: در این میوه شفاست و سپس فرمود: در این خرما درمان از سموم و مواد ضد سم وجود دارد. میوه اى است که با خود دردى به همراه ندارد و مایه ى ناراحتى نیست هرکس هفت دانه از این خرماهاى خشک را به هنگام خواب تناول کند کرمهاى شکمش نابود خواهند شد.
امام (ع) با این سخن که خرما درمان بیمارى هاست و میوه اى است که درد و ناراحتى ندارد مردم را به خوردن خرما و استفاده از منافع و فوایدش تشویق مى فرماید.
دانش تغذیه در عصر حاضر در پرتو وسایل گسترده پزشکى و ابزار عظیم بیوشیمى منافع خرما را به عرصه ى تشریح و آزمون کشانده است .
طب امروز مى گوید: خرما بدن را گرم مى کند و خون سرشار از مواد و املاح معدنى به وجود مى آورد و به پوست بدن طراوت و شادابى مى بخشد.
متخصّصین علوم تغذیه امروزه مى گویند: اگر خرما را با شیر بیامیزید و بخورید بر نیروى جنسى مى افزاید و اگر آن را با شیر بجوشانند عوارض ‍ التهابى را درمان مى کند. همچنین این جوشانده سرفه هاى خشک را فرو مى نشاند و التهابات ریوى و ناراحتى هاى مجارى ادرار را درمان مى کند.
خرما خواص بسیارى دارد که مى توان ویژگیهایى چون جلوگیرى از خونریزى غیر عادى قاعدگى و جلوگیرى از اسهال و اصلاح لثه را برشمرد. اما خاصیت شگفت این میوه ، ماده اى سودمند فلز ((منگنز)) موجود در آن است که عامل درمان بیمارى هاى کشنده سرطان شناخته شده است .
تحقیق شده است که در میان نخل بانان و کسانى که با خرما سروکار دارند بیمار سرطانى کمتر وجود دارد. کسى چه مى داند، هنوز که دانش تغذیه مراحل ابتدایى خود را مى گذراند شاید در آینده قدرت علم پرده از اسرار درمانى خرما بردارد و عظمت و ارزش این میوه لذیذ و سودمند را به جهانیان عرضه کند.
در آن عصر مردم روى زمین بهتر به این اندیشه هاى تابناک امام صادق (ع) پى خواهند برد و معنى سخن امام را که فرمود:
در خرما شفا وجود دارد، درمان بدون احساس درد را متوجه خواهند شد.
درباره ى کاهو
امام صادق (ع) مى فرماید: بى دریغ از کاهو استفاده کنید زیرا این گیاه خون را تصفیه مى کند.
پزشکان امروز که از روى این گیاه تحقیق کرده اند مى گویند: کاهو گیاهى است که از انواع ویتامینها سرشار است در این گیاه به مقدار زیاد ویتامین و املاح معدنى موجود است . اما به این شرط که قسمتهاى سبز و کلروفیل دار آن بیشتر خورده شود. آن قسمت که بیشتر از نور خورشید استفاده کرده است بیشتر داراى خاصیت و سودمندى است .
شیمى دان معروف ((نیومان )) مى گوید:
کاهو گیاهى است که از لحاظ آهن غنى است این گیاه گلبولهاى قرمز خون را زیاد مى کند و چهره و لبهاى خورنده خویش را همیشه گلگون نگه مى دارد.
اعصاب را آرام مى سازد، خواب مى آورد، در چشمها برق نشاط مى افروزد، مو را درخشان و براق مى کند.
همه این معجزات بر این اساس است که کاهو صاف کننده ى خون است .
امام هم همین اثرات را در مورد کاهو بیان فرموده از گیاه کاهو استفاده کنید زیرا این گیاه خون شما را تصفیه مى کند.
در مورد کاسنى
امام صادق (ع) مى فرماید: کاسنى سبزى مفید و مؤ ثرى است . نیز مى فرماید: از کاسنى بخورید تا خون شما افزون و میل جنسى در وجود شما سرشار شود و فرزند زیبا و نیکو از شما به وجود آید.
و فرموده : آن کس که بخوابد و در دل او هفت شاخه از هندبا(کاسنى ) نهفته باشد، شب را از درد کلیت ایمن خواهد خوابید.
پزشکان مى گویند: گیاه کاسنى اعصاب را قوى مى سازد و نور چشم را زیاد مى کند و قواى فرسوده بدن را تجدید مى کند و قلب و کبد و کلیه را به نشاط مى اندازد و براى رحم سودمند است و به مزاج اعتدال مى بخشد.
بیان امام (ع) در وصف کاسنى که مى فرماید:
((این گیاه میل جنسى را زیاد مى کند و بر زیبایى کودک مى افزاید)).
بیانى شگفت و کاملا منطبق با اصول علمى است .
زیرا تا مزاج سالم و خون صاف و بدن قوى و دستگاههاى حیاتى پرنشاط و کامل نباشد هرگز کودکى زیبا و تندرست به دنیا نخواهد آمد.
هنوز علم بشر تا آن اندازه اعتلا و توسعه نیافته که بتواند به حقایق سخنان امام پى ببرد. اما در این جا تا حدودى که متخصّصین علوم تغذیه و بیوشیمى توانسته اند در اکتشافات علمى خود دست یابند یادآور شدیم . اکنون به چند سخن کوتاه از گفتار آن بزرگوار در مورد طب و بهداشت مى پردازیم .
طب و بهداشت از نظر امام
واژه طبیب
امام (ع) مى فرمود: طبیب تا زمان موسى (ع) ((معالج )) نامیده مى شد. روزى موسى بن عمران در مناجات خود عرضه داشت ، الهى این دردها را چه کسى به جان آدمیزاد مى اندازد؟
خطاب رسید: من . موسى گفت : به این دردها چه کسى درمان مى بخشد؟ باز هم ذات اقدس الهى فرمود: من به بندگان دردمندم دوا مى دهم . موسى بن عمران در این هنگام گفت : پروردگارا وقتى که درد از تو و درمان هم از توست پس معالج چه کاره است ؟ خطاب آمد.
- درد را خودم و درمان را هم خودم مى فرستم . فقط معالج در این میان طیب خاطرى پیدا مى کند که بیمار از چنگ خطر گریخته است . از آن تاریخ معالج را طبیب خوانده اند.
در فراز دیگرى امام صادق (ع) فرموده : تا بدن ، خود مى تواند با نیروهاى طبیعى بر ضد بیمارى پیکار کند از استعمال دوا پرهیز کنید.
امام مى فرماید: کسى که از بیمارى نجات یافته و با این حال خودسرانه به استعمال دوایى پرداخته که به مرگش منجر شده است مستحق نفرت و خشم من خواهد بود. من از او بیزارم زیرا او در این اقدام خودسرانه خودکشى کرده است .
از امام نقل است که فرموده :
شستن ظروف و جاروب کردن صحن و سرا روزى را افزون کند.
* * *
از نوشیدن آب فراوان (افراط در مصرف آب که موجب عدم هماهنگى و بر هم خوردن تعادل الکترولیتى سلول هاست ) پرهیز جویید.
* * *
به ((عنوان بصرى )) فرمود: هرگز به غذایى که دوستش نمى دارى لب میالاى که این عمل براى تو حماقت و کودنى آورد. و تا گرسنه نباشى بر سفره منشین و از لقمه هاى حلال بخور حدیث رسول اکرم (ص) را به خاطر دار که مى فرماید: آدمى هیچ ظرفى را پر نمى کند که شوم تر از شکم خود او باشد و وقتى خواهى خود را سیر کنى به یاد دار که اندرون تو باید به سه قسمت تقسیم گردد. یک قسمت براى خوردنى ها، یک قسمت براى نوشیدنى ها و قسمت سوم را تهى نگه دار که عمل تنفس آسان انجام شود.
* * *
اساس هر درد امتلاى معده (پُر بودن معده ) است مگر تب که علت حدوث آن عامل دیگرى است .
* * *
- این بادها عموما از طغیان خون یا بلغم پدید مى آیند و سزاوار است که انسان همیشه جانب اعتدال را رعایت کند.
* * *
براى مریض راه رفتن موجب ((پس افتادن )) است .
* * *
اگر آدمى در غذاى خود جانب اعتدال را رعایت کند، هرگز بیمار نشود:

اندازه نگه دار که اندازه نکوست

هم لایق دشمن است و هم لایق دوست

* * *
خوابیدن مایه ى آسایش بدن و سخن گفتن مایه ى آرامش روح و سکوت مایه ى آرامش عقل است .
* * *
هرگز با شکم تهى به حمام مروید و در عین حال با شکم پر به حمام پا مگذارید. بگذارید درون شما به هضم غذا مشغول باشد و بدین وسیله اضطراب معده ى شما آرام گیرد.
* * *
پس از غذا به پشت خوابیدن بدن را فربه خواهد ساخت و خوراک را به گوارایى و دلپذیرى هضم خواهد کرد و ناراحتى هاى درونى را آرامش ‍ خواهد داد.
* * *
نقل است که این حدیث از ابوالحسن على بن موسى الرضا (ع) و همچنین از امام صادق (ع) روایت شده است :
((در ابتداى شب به بستر زنان نروید. چه در تابستان و چه در زمستان عمل نزدیکى با زنان در آغاز شب زیان آور است زیرا در آن هنگام معده و رگ هاى بدن گرم فعالیت هستند و عمل جماع موجب قولنج (کولیت ) و فلج و لقوه و لغزش خواهد شد و سنگ مثانه و فتق و اختلال ادرار و ضعف چشم پدید خواهد آورد. اگر خواستى با زنى همبستر شوى بگذار شب به آخر رسد. در سحرگاهان عمل جماع براى قواى بدنى ملایم تر و سازگارتر و زمینه براى انعقاد نطفه مناسب تر بوده و در تکوین جنین اثرى شایسته خواهد داشت زیرا کودک را هوشیارتر به بار خواهد آورد. پیش از آن که عمل جماع شروع شود شایسته است با همبستر خویش به بازى پردازى ، پستان هایش را نوازش کنى و بر سینه و پهلویش با لطف دست بمالى تا او نیز از نظر امیال جنسى آماده شود.
در این هنگام شهوت زن بجنبد و آب او جمع شود و آثار میل در چهره و چشمانش پدیدار گردد و مانند تو به اوج لذت جنسى گراید و از تو همان خواهد که تو از وى خواهى .
ضرورى است که تا زن از دوران قاعدگى (پریود) پاک نشود، به وى نزدیک نشوى و پس از انجام جماع از جاى برنخیز و کمر راست مکن بلکه از پهلوى راست خود به بستر فرو غلت و لحظه اى آرام باش و بعد برخیز و ادرار کن .
ادرار در چنین حالتى مثانه را از آلودگى مواد رسوبى پاک مى کند و تو را از عوارض سنگ مثانه مصونیت مى بخشد. سپس حمام بگیر و غسل را به جاى آور.
* * *
آثار هیجان خون در بدن سه چیز است :
1 - بر پوست بدن جوش ها بدمد و دمل برانگیزاند.
2 - بدن خارش گیرد.
3 - چنان نماید که در زیر پوست بدن مورچه اى راه رود.
* * *
تب را با سه عمل مى توان درمان کرد:
1 - عرق کردن
2 - نوشیدن مسهل
3 - قى کردن
بهترین راه درمان بیمارى ها چهار عمل است :
1 - حجامت
2 - ضماد
3 - حمام
4 - تنقیه و اماله و شیاف
پیش از غذا دست هاى خود را به خوبى بشویید. این عمل فقر را برطرف خواهد ساخت و به عمر شما خواهد افزود.
* * *
امام (ع) در این آموزه هاى عالى مردم را از فقر و کوتاهى عمر بر حذر داشته است . طب امروز نیز ثابت کرده است که اگر دست ها به هنگام غذا شسته و ((استریلیزه )) نباشد بعید نیست که میکروب هاى زیان آور با لقمه اى از گلوى آدمى فرو روند و از معده به کبد و خون و قلب راه یابند.
این میکروب ها یا براى او مرگ نابه هنگام بیاورند و یا او را به مرضى دچار سازند که هر چه در کف دارد براى درمان خویش هزینه کند و در نتیجه به فقر و پریشانى دچار شود.
امام فرمود: براى این که از شرّ میکروب هاى خطرناک دست و انگشتان خویش در امان بمانید، دست را پیش از غذا بشویید و بدین ترتیب فقر و مرگ زودرس را از خود برانید.
گفتار امام در بهداشت روحى - روانى
همان گونه که بدن انسان هدف بلایا و بیمارى هاى گوناگون این جهان است ، روح انسان نیز در تمام زمینه ها ممکن است به خطر فساد و مرگ تهدید شود.
پیشوایان آسمانى براى حفظ صحت تن دستورها داده اند. همان طور هم در حفظ بهداشت روانى رهنمودهایى ارائه فرموده اند و شاید از این جهت سعى فزون ترى به کار برده اند زیرا این الگوهاى انسانى پیش از آنکه طبیب جسم باشند، طبیب روح بوده اند.
بیمارى هاى جسمى ، بدن را از کار مى اندازد و آدمى را از پاى مى افکند و به عمر افراد پایان مى بخشد.
و بیمارى هاى روحى اگر خداى ناکرده جان آدمیان را هدف هجمه هاى خود قرار دهند موجب مرگ روح مى گردند.
هنگامى که صفات رذیله و شهوات حیوانى و عواطف پست بر جان چیره شوند، بهداشت روانى انسان نابود مى گردد و رونق روحانى اش فرو شکسته و امتیازات عالیه از کف مى رود.